Τι να κάνω εάν το παιδί μου έχει δυσλεξία

Γράφει η Νικολέτα Π. Κώσταρου, Ειδική Εκπαιδευτικός Τμήματος Παιδιών και Εφήβων...

Πολλές φορές το άκουσμα της διάγνωσης μπορεί να προκαλεί στους γονείς δυσάρεστα συναισθήματα. Ομοίως, και τα παιδιά με δυσλεξία βιώνουν δυσάρεστα συναισθήματα στη σχολική τους ζωή, καθώς έρχονται αντιμέτωπα με τις δυσκολίες τους καθημερινά. Ωστόσο, χρησιμοποιώντας την κατάλληλη μέθοδο αποκατάστασης, σχεδόν όλα τα παιδιά μπορούν να εξελιχθούν σημαντικά και να πετύχουν τους στόχους τους. Η έγκαιρη αναγνώριση και συνειδητοποίηση από τους γονείς των δυσκολιών του παιδιού είναι το πιο σημαντικό εφόδιο στην προσπάθεια σχεδιασμού μιας αποτελεσματικής παρέμβασης. Επίσης, η συνεργασία οικογένειας, σχολείου και ειδικών θεραπευτών είναι ένας ακόμη θεμελιώδης λίθος.

Η δυσλεξία βελτιώνεται σε μεγάλο βαθμό μέσα από ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα αποκατάστασης το οποίο θα έχει ως γνώμονα τις δυσκολίες αλλά και τις δεξιότητες του παιδιού. Βέβαια, η αποκατάσταση δεν έχει καμία σχέση με ιδιαίτερο μάθημα. Στο ιδιαίτερο μάθημα το παιδί προετοιμάζεται για την επόμενη μέρα του σχολείου ή για το διαγώνισμα της εβδομάδας. Στην αποκατάσταση δουλεύονται αποκλειστικά οι δυσκολίες του παιδιού στη βάση τους και στον πυρήνα τους. Έτσι, το παιδί μαθαίνει να τις διαχειρίζεται και να τις ξεπερνά σε οποιοδήποτε πλαίσιο π.χ στο σχολείο, στην εργασία του, σε μια δημόσια υπηρεσία κτλ. ώστε να καταφέρνει ως μαθητής να πετυχαίνει αξιοπρεπείς επιδόσεις και ως ενήλικας να σπουδάσει, να γίνει ανεξάρτητος και λειτουργικός πολίτης. Επιπλέον, μέσα από την αποκατάσταση ενισχύεται η αυτοεκτίμηση και η αυτοπεποίθηση του παιδιού που απειλείται από την καθημερινή σχολική αποτυχία. Η ματαίωση που βιώνει το παιδί στο σχολικό πλαίσιο συχνά προκαλεί ψυχοσυναισθηματικές δυσκολίες όπως άγχος επίδοσης, θυμό, επιθετικότητα, άρνηση, θλίψη και παραίτηση από το διάβασμα.

Γι’ αυτό το λόγο γονείς και εκπαιδευτικοί οφείλουν να επιβραβεύουν την προσπάθεια των παιδιών και όχι μόνο την τελική επίδοση και να τα ενθαρρύνουν να θέτουν υλοποιήσιμους στόχους, έτσι ώστε να μη βιώνουν συχνά την αποτυχία. Επίσης, χαρακτηρισμοί όπως «τεμπέλης» είναι σημαντικό να αποφεύγονται γιατί ενισχύουν την χαμηλή αυτοεκτίμηση του παιδιού. Ακόμη, κάθε είδους σύγκριση με συνομηλίκους δεν είναι βοηθητική γιατί μόνο αρνητική επίδραση μπορεί να έχει στην ψυχολογία του παιδιού.

Στη δεκαετία του 90’ η αποκατάσταση μαθησιακών δυσκολιών τελείωνε στη ΣΤ΄ Δημοτικού. Τα τελευταία χρόνια αναδεικνύεται η αναγκαιότητα αλλά και η αποτελεσματικότητα της αποκατάστασης μαθησιακών δυσκολιών σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου. Βέβαια, είναι σημαντικό ο θεραπευτής αποκατάστασης να είναι ειδικά καταρτισμένος και να διαθέτει το κατάλληλο εκπαιδευτικό υλικό για μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου.

Πληροφορίες: Τμήμα Παιδιών και Εφήβων, Κέντρο Παιδιού και Εφήβου, Εγκρεμού 30, Χίος, τηλ 2271020000(εσωτ.1), www.kpechios.gr