Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού

Γράφει η Ευθαλία Τζίλα, Παιδοψυχίατρος, MSc-Ψυχοθεραπεύτρια Οικογένειας- Ζεύγους, Κέντρο Ημέρας "Στην Αυλή του Κόσμου"...

Από το 2008, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, έχει καθιερωθεί η 2α Απριλίου ως παγκόσμια ημέρα του Αυτισμού, με σκοπό την Ευαισθητοποίηση και Ενημέρωση της κοινότητας για την συγκεκριμένη διαταραχή.

Λαμβάνοντας υπόψιν τις τελευταίες έρευνες για τον αυτισμό και ενώ τα στοιχεία φανερώνουν ραγδαία αύξηση της τάξης του 1 στα 68 παιδιά, ο αυτισμός εξακολουθεί να παραμένει μια διαταραχή άγνωστη για τους περισσότερους και αρκετές φορές προκαλεί ακόμα και φόβο.

Ο Αυτισμός είναι μια σύνθετη νευροαναπτυξιακή διαταραχή. Οι διαταραχές αυτιστικού φάσματος είναι συχνότερες στον παιδικό πληθυσμό από ορισμένες ευρύτερα γνωστές διαταραχές όπως ο διαβήτης ή το σύνδρομο Down. Το επικρατέστερο φύλο είναι το αρσενικό, καθώς η αναλογία ανδρών-γυναικών είναι 4 προς 1. Χαρακτηρίζεται από σοβαρά και εκτεταμένα αναπτυξιακά ελλείμματα, που αφορούν διάφορους τομείς της ανάπτυξης. Έτσι, το άτομο με αυτισμό μπορεί να παρουσιάζει έντονα μειωμένη ικανότητα για κοινωνική αλληλεπίδραση, για συναισθηματική αμοιβαιότητα ή για επικοινωνία, ακόμη και να εμφανίζει στερεότυπη συμπεριφορά και στερεότυπα ενδιαφέροντα.

Ο αυτισμός παρουσιάζεται από τη στιγμή της γέννησης και δεν εξαλείφεται. Μπορεί, ωστόσο, μέσω των θεραπευτικών παρεμβάσεων, να βελτιωθεί και γι’ αυτό είναι σημαντική η έγκαιρη διάγνωση. Η ποιότητα ζωής των ατόμων με αυτισμό, μπορεί να βελτιωθεί με κατάλληλες, θεραπευτικές προσεγγίσεις, σχεδιασμένες πάνω στις ανάγκες του.

Η έγκαιρη διάγνωση είναι το κλειδί, ώστε η παρέμβαση να ξεκινήσει άμεσα. Η πρώιμη παρέμβαση στα αυτιστικά παιδιά είναι η θεραπευτική προσέγγιση του αυτισμού που έχει παρουσιάσει θεαματικά αποτελέσματα στη θεραπεία της αυτιστικής διαταραχής. Μελέτες έχουν υπογραμμίσει τα σημαντικά αποτελέσματα στην επικοινωνία, λεκτική και μη, στην ομαλή ένταξή τους στο σχολείο και στο κοινωνικό σύνολο καθώς και στην καθημερινή λειτουργικότητά τους.

Τα πρώτα σημάδια σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να παρερμηνευθούν ως σημάδια ενός “καλόβολου μωρού”, δεδομένου ότι το βρέφος μπορεί να φαίνεται ήσυχο, ανεξάρτητο και χωρίς ιδιαίτερες “απαιτήσεις. Άλλες πάλι φορές μπορεί να εμφανίζει την εικόνα ενός “διαταρακτικού ” μωρού. Ωστόσο, ο γονέας μπορεί να εντοπίσει τα πρώτα προειδοποιητικά σημάδια.
Έτσι λοιπόν ένα παιδί με αυτισμό:
• Αποφεύγει τη βλεμματική επαφή
• δεν ανταποκρίνεται στο όνομά του
• δεν ανταποδίδει το χαμόγελο όταν του χαμογελούν
• δεν ακολουθεί με το βλέμμα του αντικείμενα
• δεν δείχνει
• δεν χαιρετάει
• εμμένει σε συγκεκριμένα αντικείμενα
• δεν ακολουθεί αυτό που του δείχνετε με το χέρι σας
• δεν κάνει θορύβους για να τραβήξει την προσοχή
• δεν ανταποκρίνεται στα χάδια
• δεν μιμείται, δεν κάνει γκριμάτσες
• δεν σηκώνει τα χέρια του προς τον γονέα για να ζητήσει αγκαλιά
• αντιστέκεται στις αλλαγές
• κάνει ιδιαίτερες κινήσεις με το σώμα του
• δεν παίζει με άλλα άτομα
• δεν ζητάει βοήθεια για κάτι που δεν μπορεί να κάνει μόνο του

Τα άτομα με αυτισμό γίνονται πολύ συχνά θύματα ρατσιστικών επιθέσεων και προκαταλήψεων με αποτέλεσμα να στιγματίζονται και να απομονώνονται. Είναι χρέος όλων μας να τα αποδεχθούμε, και να τα προστατεύουμε μαθαίνοντας να αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητά τους. Οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί. Αυτή τη διαφορετικότητα πρέπει να αποδεχτούμε και να αγκαλιάσουμε. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να ήμασταν εμείς στη θέση τους και αυτοί στη δική μας.