Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα γονέων...

Γράφει η Φωτεινή Γιαννάρα-Μητέρα...

Κάθε 1η Ιουνίου τιμούμε τους γονείς για τον σημαντικό τους ρόλο στην κοινωνία.. Γονέας λοιπόν και εγώ σε παιδί με ειδικέ
ς ικανότητες, μητέρα σε απόγνωση.... Με αφορμή λοιπόν την σημερινή ημέρα, θα ήθελα να ακουστώ, να εκφραστώ, ακόμα και να παρακαλέσω....Για όνομα του Θεού, ΑΝΟΙΞΤΕ ΠΙΑ ΤΑ ΕΙΔΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ… ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ. Ανοιχτά τα πολυκαταστήματα, ανοιχτές οι καφετέριες, όλος ο κόσμος έξω, στις πλαζ ο ένας πάνω στον άλλον! Τι περιμένετε; Η ζωή επιστρέφει σε φυσιολογικούς ρυθμούς. Γιατί καταδικάζονται σε μη φυσιολογική για αυτούς ρουτίνα, οι μόνοι άνθρωποι που δεν είχαν ποτέ φυσιολογικές ευκαιρίες σε αυτήν;
Τα παιδιά μας δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί δεν βλέπουν τους φίλους τους, τους συμμαθητές τους, τον εκπαιδευτή, το λογοθεραπευτή, τον θεραπευτή τους.

Τα παιδιά μας δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί δεν ακολουθούν το πρόγραμμά τους και αυτό τα κάνει δυστυχισμένα.
Ο εγκλεισμός των παιδιών στο σπίτι δεν βοηθάει ούτε αυτά ούτε τους γονείς τους, που και αυτοί δεν ξεκουράζονται όλη μέρα, προσπαθώντας να απασχολήσουν μέσα στο σπίτι ένα παιδί με ιδιαιτερότητες.

Ο εγκλεισμός δεν μπορεί να βοηθήσει εκείνη τη μητέρα, που δεν αναπαύεται στιγμή, προσπαθώντας να ελέγχει τις αντιδράσεις του παιδιού της, που μπορεί να το θέτουν σε κίνδυνο ακόμα και μέσα στο σπίτι.

Ο εγκλεισμός δεν μπορεί να βοηθήσει εκείνη τη μητέρα, που εξάντλησε κάθε ιδέα και προσπάθεια, ξεπερνώντας τον εαυτό της, στεκούμενη με δύναμη και πίστη δίπλα στο παιδί της! Ανοίξτε επιτέλους τα ειδικά σχολεία!!!

Κάθε μέρα μιλάω με άλλες μητέρες που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα και καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα. Τα παιδιά μας όλο αυτό το διάστημα των τριών μηνών που είναι κλεισμένα στο σπίτι έχουν κάνει βήματα μόνο προς τα πίσω. Τόσα χρόνια παλεύουμε με ψυχολόγους, λογοθεραπευτές, φυσιοθεραπευτές και ένα σωρό έξοδα, για να μπορούν να είναι λειτουργικά φτύνοντας αίμα για να τα εντάξουμε στο κοινωνικό σύνολο και έρχονται και μας τα καταστρέφουν όλα. Έχασαν το πρόγραμμα τους, τις συνήθειές τους, υποτροπίασαν. Γονείς σε απελπισία κλεισμένοι στα σπίτια τους λόγω αυτών των συμπεριφορών αλλά και λόγω του κορονοϊού, μη έχοντας 1 ώρα για προσωπικό χρόνο. Στο σπίτι η κατάσταση είναι απερίγραπτη, απελπιστική, αν δεν το ζεις δεν το πιστεύεις.
Οι δομές ειδικής αγωγής είναι ανάγκη να ανοίξουν και εμείς οι γονείς έχουμε το βάρος της ευθύνης να επιλέξουμε αν είναι καλύτερο για τα παιδιά μας να τα κρατήσουμε σπίτι ή να τα στείλουμε. Σέβομαι το έργο των εκπαιδευτικών. Πολλές φορές είναι για τα παιδιά μας και ψυχολόγοι και γιατροί και θεραπευτές και και και...Γι αυτό πρέπει να ενώσουμε τις φωνές μας και να φωνάξουμε δυνατά… ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ!!!

Τα παιδιά δεν είναι υγειονομική απειλή. Τα παιδιά θέλουν το σχολείο τους, θέλουν τους φίλους τους, το παιχνίδι, την επαφή, την επικοινωνία. Ασχοληθείτε επιτέλους με την εκπαίδευση-θεραπεία των ΑμεΑ. Είναι απίστευτο πως κάθε μέρα στης 6μμ ακριβώς κάθομαι πάνω από την τηλεόραση και περιμένω με όλη την αγωνία να ακούσω τον κ. Τσιόδρα μήπως και πει κάτι για τα δικά μας τα παιδιά… αλλά τα δικά μας τα παιδιά δεν υπάρχουν πουθενά. Κανένας δεν αναφέρεται σε αυτά. Καμιά αναφορά στο άνοιγμα των σχολείων και των δομών. Καμιά εναλλακτική λύση..... Ούτε ένα χειροκρότημα δεν αφιέρωσαν σε αυτά. Ανύπαρκτα , αόρατα. Γιατί μας αγνοούν; Για ποιο λόγο μας έχουν πεταμένους στην τύχη μας; Για πια επανένταξη συζητάμε;
Τι υποκρισία είναι αυτή; ότι μας προστατεύουν; ενώ μας θάβουν ζωντανούς...

Τι υποκρισία είναι αυτή; όταν εγώ πρέπει να έχω μαζί μου το παιδί όπου και αν πάω.
Τι υποκρισία να είναι όλος ο κόσμος έξω και να ζει κανονικά εκτεθειμένος παντού κι εμείς οι οικογένειες με άτομα ΑΜΕΑ εσώκλειστες για να μας "προστατεύσουν";
Ποια προστασία αφού κάθε μέρα είμαστε έξω με τα παιδιά ακόμα και για τα αυτονόητα για δουλειές, για ψώνια, μιας και δεν έχουμε που να τα αφήσουμε και συνεχώς ζητάνε βόλτα...ποια προστασία λοιπόν; Το σχολείο τους πειράζει;

Δεν έχει λογική όλο αυτό...λυπάμαι που κανένας δε δίνει την πρέπουσα σημασία σε εμάς που περνάμε τόσο δύσκολα. Ζούμε σε μια χώρα που τα ειδικά σχολεία δεν έχουν καν δικά τους κτίρια, οι εκπαιδευτικοί διορίζονται αφού έχει ξεκινήσει το σχολικό έτος, εκπαιδευτικοί και βοηθητικό προσωπικό που δεν είναι μόνιμο και πολύ λιγότερο από αυτό που απαιτείται για τις ανάγκες κάθε ειδικού σχολείου. Σε μια χωρά δηλαδή που ενώ όλοι πρεσβεύουν την άποψη πως τα άτομα με ειδικές ανάγκες προηγούνται παντού, η ίδια η πολιτεία το ξεχνά.

Η επαναλειτουργία των δομών ειδικής Αγωγής (ειδικά σχολεία, ΕΕΕΕΚ, ΚΔΑΠ ΑΜΕΑ) είναι αναγκαία. Λύσεις υπάρχουν αρκεί να υπάρχει θέληση. Ας ακούσουν επιτέλους οι υπεύθυνοι τους Γονείς.

Και να ξέρουν πως ότι δεν μας δίνουν θα το κερδίσουμε μόνοι μας!!!

Παγκόσμια ημέρα γονέων η σημερινή....

Φωτεινή Γιαννάρα-Μητέρα