Μαζί ή χωριστά;

Με αφορμή την "Ημέρα Διαζυγίου" ( 8/1), γράφει η Μαρία Σωτηριανού, Ψυχολόγος Τμήματος Παιδιών και Εφήβων, Kέντρο Παιδιού και Εφήβου

Συνήθως ακούμε ότι «φυσιολογική και καλή» οικογένεια για ένα παιδί είναι εκείνη που έχει και τους δυο γονείς κάτω από την ίδια στέγη. Οι γονείς όμως μπορεί να μην ανταλλάσσουν ούτε βλέμμα και οι συζητήσεις να αφορούν μόνο τα παιδιά. Πόσο υγιές περιβάλλον είναι αυτό για τα ίδια;

Πολλοί γονείς επικεντρώνονται στην σημαντικότητα της φυσικής παρουσίας ξεχνώντας την ποιότητα αυτής και θεωρούν ότι έτσι διαπαιδαγωγούν σωστά τα παιδιά. Τα παιδιά ζουν μέσα σε εντάσεις και βιώνουν την αποξένωση των γονιών. Αυτό το πρότυπο σχέσης μιμούνται και θεωρούν ότι είναι φυσιολογικό. Ταυτόχρονα όμως μπερδεύονται γιατί αμφισβητούνται αυτά που αισθάνονται λέγοντας πως όλα είναι καλά μεταξύ τους ενώ νιώθουν πως δεν είναι. Χάνουν την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους αλλά και στους γονείς βιώνοντας έτσι μεγάλη ανασφάλεια. Λαμβάνουν διαρκώς διπλά μηνύματα και τότε οι σκέψεις για το μήπως φταίνε εκείνα για αυτή την κατάσταση διογκώνονται.

Αυτός ο καταιγισμός σκέψεων που κάνει ένα παιδί, δεν μπορεί να εκφραστεί με τον τρόπο που γνωρίζουν οι ενήλικες. Για παράδειγμα μπορεί να εμφανίσει φοβίες, ανεξήγητούς πόνους, δυσκολίες στο σχολικό πλαίσιο, ξεσπάσματα θυμού και πολλά ακόμη. Οι γονείς είναι το λιγότερο αφελείς αν θεωρούν πως τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει. 

Ποτέ μην υποτιμάτε την αντίληψη ενός παιδιού. Το να μένουν οι γονείς μαζί ενώ δεν είναι ζευγάρι έχει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που έχουν στο μυαλό τους. Ουσιαστικά όμως «βάζοντας μπροστά» το καλό των παιδιών τα ζευγάρια προσπαθούν να καλύψουν τις δικές τους ανασφάλειες και δυσκολίες μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν τον αποχωρισμό.

Πληροφορίες: Τμήμα Παιδιών και Εφήβων, Kέντρο Παιδιού και Εφήβου, τηλ 2271020000(εσωτ. 1), Εγκρεμού 30 Χίος