Το σπίτι μου!

Μέλη της ομάδας μας μιλούν για τους αγαπημένους τους καλοκαιρνούς προορισμούς! Σε αυτό το άρθρο, η διοικητική υπάλληλος Χριστίνα Πουλιάνου γράφει για το σπίτι της...την Πρέβεζα!

Φέτος ανυπομονώ περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά να φύγω από την Αθήνα και να πάω σπίτι μου, στην αγαπημένη μου Πρέβεζα. Η λέξη Πρέβεζα προέρχεται από τη σλαβική λέξη prěvozъ που σημαίνει πέρασμα και είναι αυτό ακριβώς. Μια πόλη που μοιάζει με νησί, ενώνει το Ιόνιο με τον Αμβρακικό Κόλπο, έχει υποθαλάσσια σήραγγα και διαμένοντας εκεί μπορεί κανείς να βρεθεί οδικώς σε λίγα λεπτά στη Λευκάδα, στην Πάργα, στον ποταμό Αχέροντα και σε αναρίθμητες κρυστάλλινες παραλίες κρυμμένες μέσα σε καταπράσινα πευκοδάση. Το σπίτι μου είναι 7 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης και σχεδόν δίπλα από την Αρχαία Νικόπολη που χτίστηκε κατ’ εντολήν του αυτοκράτορα Οκταβιανού Αύγουστου για να τιμήσει τους θεούς, για τη νίκη που του έδωσαν κατά του Μάρκου Αντωνίου και της Κλεοπάτρας στη μεγάλη Ναυμαχία του Ακτίου, το 31 π.Χ.

Η Πρέβεζα έχει Ενετική Αρχιτεκτονική και στο κέντρο της πόλης κυριαρχούν τα Βενετσιάνικα κτίρια με τα πλακόστρωτα σοκάκια.

Μια τυπική μου μέρα στην Πρέβεζα έχει το εξής πρόγραμμα: Ξυπνάω το πρωί και πηγαίνω για καφέ στην περιοχή του Κάστρου του Παντοκράτορα και στο αγαπημένο μου καφέ ‘’ο Αποσπερίτης’’, χτισμένο πάνω στον Αμβρακικό. Εκεί απολαμβάνω καφέ, δροσιά και την υπέροχη θέα που γαληνεύει την ψυχή.

Στη συνέχεια κατευθύνομαι προς το Μονολίθι την παραλία-κόσμημα που αποτελεί σήμα κατατεθέν για την Πρέβεζα. Από τις μοναδικές παραλίες που συνδυάζουν τόσο αρμονικά το πράσινο και το γαλάζιο.

Πρόκειται για μία αμμουδιά ιδανική για τους λάτρεις της παραλίας με βότσαλο και με βαθιά κρυστάλλινα νερά.

Εκτείνεται σε μία έκταση δεκάδων χιλιομέτρων, που την κάνουν να διεκδικεί τον τίτλο της μεγαλύτερης αμμώδους παραλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο επισκέπτης της απολαμβάνει το βαθύ γαλάζιο του Ιονίου Πελάγους, αντικρίζοντας στο βάθος τους Παξούς και το βαθύ πράσινο του αισθητικού δάσους Μονολιθίου.

Όλα τα μικρά χωριουδάκια που συναντάει κανείς κατά μήκος του Νομού Πρέβεζας, όπως ο Μύτικας, η Καστροσυκιά, η Αμμουδιά κλπ. μοιάζουν με μικρά νησάκια του Ιονίου.

Και μιλώντας για το χωριό Αμμουδιά, δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον ποταμό που βρίσκεται στις εκβολές του, τον ποταμό Αχέροντα. Η ονομασία του ποταμού Αχέροντα προέρχεται από τη λέξη «ἄχος», που περιγράφει τη βαθιά θλίψη, τη λύπη και τον θρήνο. Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι ο Αχέρων αποτελεί τον ποταμό εκείνο, τον διάπλου του οποίου έκανε, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ο «ψυχοπομπός» Ερμής παραδίδοντας τις ψυχές των νεκρών στον Χάροντα για να καταλήξουν στο βασίλειο του Άδη. Το Δέλτα του ποταμού Αχέροντα στο Ιόνιο Πέλαγος συμπεριλαμβάνεται στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000, φιλοξενώντας δεκάδες είδη χλωρίδας και πανίδας

.

Τέλος, μπορεί ο οποιοσδήποτε να δοκιμάσει τα διάφορα είδη σπορ που προσφέρει ο ποταμός. Εγώ προσωπικά αρκούμαι………..στην πεζοπορία και στο κανό.

Επιστρέφουμε στην Πρέβεζα και φυσικά πηγαίνουμε ‘’κάτω’’ όπως λέμε εμείς οι Πρεβεζάνοι ή αλλιώς Σαρδελάδες καθώς η Πρέβεζα φημίζεται για την σαρδέλα της εξού και η γιορτή της Σαρδέλας κάθε Αύγουστο.

‘’Κάτω’ είναι το λιμάνι της Πρέβεζας ή όπως το αποκαλούσαν παλιά το νυφοπάζαρο. Πρεβεζάνοι και τουρίστες βολτάρουν στην πανέμορφη παραλία με τα αναρίθμητα παραδοσιακά καφέ, μπαρ και ταβερνάκια όπου κάθε λίγα μέτρα μοσχοβολάει ψητό καλαμπόκι. Αφού απολαύσουν την βόλτα, αποφασίζουν που θα καθίσουν για μπυρίτσα, παγωτό μηχανής ή τις περίφημες γαρίδες Αμβρακικού.

`

Στα γραφικά στενάκια όπου και να καθίσει κανείς θα απολαύσει ποιοτικό φαγητό χωρίς να ξοδέψει μια περιουσία. Εγώ προσωπικά προτιμώ να τρώω στην ταβέρνα ‘’ Η Τρελή Γαρίδα’’ για γαρίδα γάμπαρη και σαρδέλα ψητή και τελειώνοντας το τσιμπούσι κάνεις ένα νόημα παραδίπλα στον HB (Χαμπέ) και σου φέρνει στο τραπέζι παραδοσιακά γλυκά ταψιού με φρέσκο χειροποίητο παγωτό. Προτείνω ανεπιφύλακτα την λαχταριστή σοκολατόπιτα αλλά για τους πιο παραδοσιακούς υπάρχει το ραβανί και η καρυδόπιτα.

Η νύχτα φτάνει στο τέλος της, σχεδόν γιατί……… ‘’Περπατώντας αργά στην Προκυμαία’’ όπως λέει και το ποίημα που έγραψε ο Καρυωτάκης για την Πρέβεζα, απολαμβάνουμε το Αυγουστιάτικο φεγγάρι και στη συνέχεια οδηγούμαστε στην αγκαλιά του Μορφέα και ονειρευόμαστε νέες εξορμήσεις και περιπέτειες. Η επόμενη μέρα μπορεί να μας βρει στα Σύβοτα, μπορεί στη Λευκάδα, μπορεί στην ονειρεμένη παραλία Αλωνάκι Φαναρίου……όλα άλλωστε είναι κάπου εκεί κοντά!!!!